Hier komen de NAW-gegevens formulieren
“Ineens was Koert er niet meer: mijn geweldige man en superpapa”
“Ineens was Koert er niet meer: mijn geweldige man en superpapa”
Inge en Koert waren in 2013 12 jaar getrouwd, toen Koert plotseling overleed aan een hartstilstand. Inge bleef achter met haar zoon Tim en dochter Yara.
Hij viel van zijn fiets
“Op die maandagmorgen in het voorjaar van 2013 bracht Koert de kinderen naar school. Het was de dag na de 10e verjaardag van Yara. Onderweg viel hij opeens van zijn fiets. Yara fietste voor hem, zij stopte. Omdat hij bleef liggen, had ze door dat er iets mis was. De vader van een leerling van school fietste direct achter hem en zag het gebeuren. Hij belde 112.”
“Er waren gelijk veel mensen bij. Vooral veel ouders van kinderen van school. Een paar van hen werken in de hulpverlening. Zij hebben Koert gereanimeerd. Ik weet niet precies hoe lang, maar wel dat ze heel lang zijn door gegaan. Een andere ouder heeft zich over Yara ontfermd en haar naar school gebracht. Ze rende meteen naar de klas van Tim om hem te waarschuwen. Ze was helemaal van slag.”
Als het zijn hart maar niet is
“Zelf kwam ik net aan op mijn werk toen ik het bericht kreeg dat Koert was gevallen. Omdat ik met de trein was, bracht een collega mij terug. Ik weet nog dat ik de hele weg dacht: ‘Als het zijn hart maar niet is.’ Eenmaal thuis ben ik in de politieauto gestapt die klaar stond en zijn we met grote spoed naar het ziekenhuis gegaan.”
Toestand kritiek
“Koert was intussen naar het plaatselijke ziekenhuis gebracht. Daar is direct het koelprotocol in werking gesteld. Zijn situatie was kritiek en het was allemaal heel onzeker. Om 12.00 uur heb ik de kinderen uit school gehaald en zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Daar kregen wij, ook de kinderen, duidelijke uitleg van de arts.”
“In de late avond is Koert zelf bijgekomen. Tot mijn verdriet was ik daar niet bij. Ze hadden mij niet gewaarschuwd zoals ik gevraagd had. Ik heb begrepen dat Koert alert reageerde, wel verward, hij was natuurlijk een stuk kwijt van wat er gebeurd was. Maar hij vroeg naar mij en de kinderen. Omdat hij heel onrustig was en zijn hartritme weer op hol sloeg, werd hij weer in slaap gebracht.”
Spannende dagen
“Er is geen speciale hartafdeling hier in het ziekenhuis. Woensdagochtend zou hij daarom naar het AMC gaan om gedotterd te worden, in het VU was geen plek. Maar ik kreeg 's morgens om 7.00 uur een telefoontje dat hij al in het AMC was, hij was daar in shock binnengebracht. Hij moest gekatheteriseerd worden, maar dat lukte niet goed. Het duurde een hele tijd. Eenmaal op de intensive care kregen ze zijn bloeddruk maar niet stabiel, dat was het grootste probleem.”
“In het AMC kreeg ik weinig informatie en moest lang wachten voor ik bij hem mocht. Wel kon ik die nacht in het ziekenhuis blijven, de kinderen bleven in ons huis en mijn zus en schoonzus waren bij hen. De moeder en zussen van Koert verbleven in een hotel vlakbij. Zijn toestand was kritiek. Er werd een transport voorbereid naar het UMC in Leiden. Daar hadden ze een hartlongmachine beschikbaar. We hebben hem nog extra geknuffeld, want het was onzeker of het transport goed zou gaan. Onder politiebegeleiding is hij weggebracht, de A4 werd zelfs afgezet.”
We moesten hem laten gaan
“De tijd in het LUMC was het moeilijkst. Ze kregen zijn bloeddruk maar niet op peil. En zijn organen begonnen uit te vallen. De verpleging was heel persoonlijk, dat was prettig. We hingen een foto op van hoe hij was en tekeningen van de kinderen. We waren veel bij hem en spraken tegen hem”
“We hadden echt het gevoel dat hij ons hoorde, dat hij er nog was. Tot zaterdag, toen voelden we dat hij er niet meer bij was. We moesten het besluit nemen hem te laten gaan. Hij had zo hard gevochten, maar het ging niet meer.”
12 jaar getrouwd
“Op zondag 14 april is hij overleden. Onwerkelijk. Ineens moet je van alles regelen. Maar wat en hoe? We hadden het er nooit over gehad. De kinderen hebben het uiteindelijk bepaald, zij wilden dat papa begraven zou worden.”
“Op onze trouwdag, 20 april, hebben we met de hele familie de kist beschilderd. 12 jaar getrouwd waren we, later dat jaar zouden we ons 12,5 jarig huwelijksfeest vieren. Ik heb Koert zelf verzorgd en Yara en Tim hebben zijn kleren uitgezocht. We hebben muziek uitgezocht. Er waren meer dan 600 mensen op de begrafenis. Alles is gefilmd. Voor later. Vooral voor de kinderen vind ik dat belangrijk. Ik wil dat ze kunnen zien hoe het was.”
Voorteken
“Koert had nooit klachten gehad. Omdat hij bloeddonor was, werd zijn cholesterol vaak gecontroleerd, dat was in orde. Achteraf is er wel een voorteken geweest, de dag voordat het gebeurde. Yara vierde haar kinderfeestje. Op weg naar de dierentuin kreeg Koert het benauwd. Ik vroeg hem of het wel ging, of hij geen tintelingen had of druk op zijn borst voelde. Maar hij zei van niet en dacht dat hij last had van hooikoorts.”
“Zelf was ik er niet helemaal zeker van, ik stelde nog voor dat hij thuis zou blijven. Maar daar wilde hij niets van weten. Eigenwijsheid is een karaktertrekje in onze familie. Wel spraken we af dat hij de dag erna eerst de kinderen naar school zou brengen en dan naar de dokter zou gaan. Ik heb er moeite mee dat ik niet meer heb doorgezet, niet meer druk heb uitgeoefend.”
Een geweldige man
“Koert zou in mei dat jaar 50 worden. We waren al bezig met het organiseren van zijn feestje. Hij was een levensgenieter, een Bourgondiër. Maar hij was ook sportief, hij fietste vaak naar zijn werk, zo’n 16 kilometer heen en weer terug."
“Naast zijn werk als financial controller bij een zorginstelling, was Koert altijd bezig. Hij zat in de Oudercommissie en Medezeggenschapsraad van school. Hij was trainer en coach in het voetbalteam van Tim. Een man met een positieve instelling, bij hem was het glas altijd half vol. Een geweldige man en super vader, een grote teddybeer.”
Met zijn drieën verder
“Ineens was het allemaal afgelopen en moet je met zijn drieën verder. De eerste periode was het moeilijkst, ook voor de kinderen. Zij konden er in de klas wel over vertellen en praten, maar vonden dat soms lastig. Al die vragen. We hebben twee katten, daar kunnen ze veel aan kwijt zonder dat ze een reactie krijgen.”
“Als Yara haar vader mist, schrijft zij hem brieven. Daarin deelt ze meer met hem dan zij mij af en toe zegt, zoals nu over de eindmusical, ze zit in groep 8. Gelukkig zijn ze het goed blijven doen op school. Daar ben ik heel trots op. Je probeert ze zo goed mogelijk te begeleiden en te helpen.”
Allerlei plannen
“Koert en ik hadden allerlei plannen om dingen in huis te doen, kozijnen vervangen en zo. Dat heb ik doorgezet, dat moest, zo voelde het. Maar er zijn ook dingen niet door gegaan. Zo kampeerden we graag. We gingen altijd met een grote tent, maar waren net twee weken voor Koerts overlijden naar een caravan gaan kijken."
“Dat is niet doorgegaan. Want ook in financieel opzicht is er veel veranderd. Hij bracht het meeste geld in. Gelukkig gingen we al elke zomer met mijn familie een weekje naar Frankrijk, dat doen we nog steeds. Je moet wel dingen blijven doen. Zo ga ik met Tim naar concerten en doen Yara en ik graag spelletjes.”
Erfelijke factoren
“In de familie van Koert zijn verschillende tantes en ooms aan hart- en vaatziekten overleden. Zijn moeder en zus slikken bloedverdunners. Maar er is nooit vastgesteld of erfelijke factoren in de familie van Koert een rol spelen. Wel heb ik zijn moeder en zus later gevraagd om zich te laten controleren, maar er is gelukkig niets gevonden.”
Het komt zo vaak voor
“Toen wij 13 jaar geleden hier kwamen wonen, viel kort daarna onze buurman voor ons huis neer. Hij had een hartstilstand. Wij hebben nog geholpen met reanimeren. Onze buurman heeft het niet gered en is overleden. Onze buurvrouw bleef achter met twee kleine kinderen van 9 en 7. Wij hebben de kinderen veel opgevangen. Dan bedenk je niet dat jou jaren later hetzelfde zal overkomen. Maar het is wel gebeurd.”
“Iemand in onze buurt heeft een onderzoekje gedaan. In een straal van 500 meter zijn hier 5 mensen overleden aan het hart. Ongelofelijk. Het komt echt veel vaker voor dan veel mensen denken. Daarom is het zo belangrijk dat er onderzoek wordt gedaan. Zodat anderen dit leed in de toekomst hopelijk bespaard blijft.”
> Meer over onderzoek naar eerder herkennen van hart- en vaatziekten
Vertel jouw verhaal
Ben jij ook in aanraking gekomen met hart- en vaatziekten en wil je deze ervaring delen? We zijn erg benieuwd naar jouw verhaal.
Steun de Hartstichting
Steun onze strijd tegen hart- en vaatziekten en doneer online. Elke bijdrage, groot of klein, is waardevol.
