Hier komen de NAW-gegevens formulieren
Hartsvriendinnen lopen de Hartstocht
Hartsvriendinnen lopen de Hartstocht
In mei lopen de hartsvriendinnen Alja en Annick de Hartstocht. Zij komen in beweging voor hun eigen hart én om anderen te laten inzien dat het belangrijk is om goed voor je hart te zorgen. Ook halen ze zo geld op voor onderzoek naar betere behandelingen.
Bijzondere reden
Alja: “Wij hebben allebei een bijzondere reden om mee te willen wandelen. Allereerst willen we vooral anderen bewust maken hoe belangrijk een gezond hart is! En voldoende bewegen is gewoon heel belangrijk.”
Annick: “Ja, dat zeker, ik heb mezelf voorgenomen om meer te bewegen en dit is dan een goede stok achter de deur. Maar ook hoop ik met deze wandeling een mooi bedrag op te halen voor het goede doel omdat ik van dichtbij meemaak hoe belangrijk onderzoek naar hart- en vaatziekten is.”
Samen voor de 10 kilometer
Alja: “De bedoeling is dat we 10 kilometer gaan wandelen. Dat is voor ons een uitdagende afstand. We zijn dan ook wel een beetje aan het trainen. Dat doen we niet samen, want we wonen best een eind bij elkaar vandaan, zelf woon ik in Utrecht. Maar we oefenen individueel wel.
Helaas heeft Annick kort achter elkaar corona en griep gehad, dus zij moet weer opnieuw opstarten, maar we vertrouwen erop dat het goed gaat komen voor half mei.”
Helaas heeft Annick kort achter elkaar corona en griep gehad, dus zij moet weer opnieuw opstarten, maar we vertrouwen erop dat het goed gaat komen voor half mei.”
Mooi langs de kust
Annick: “Waarschijnlijk gaan we starten tussen Breskens en Cadzand. Dat is zo’n 15 km van mijn woonplaats IJzendijke in Zeeuws-Vlaanderen. Je kunt hier mooi langs de kust lopen. Niet over het strand hoor, dat vinden we wat te zwaar, maar wel bovenlangs de duinen over een verhard pad. Alja heeft vorig jaar al meegedaan aan de Hartstocht. Toen lag ik in het ziekenhuis, zij is toen vanaf daar gestart. Het is superleuk dat we nu samen kunnen lopen.”
Geen sporthart
Alja: “Op mijn 14e zagen ze tijdens vooronderzoeken voor een operatie aan mijn rug dat ik een hele lage hartslag had. Even dachten ze aan een sporthart, maar daar moest ik wel om lachen, ik was namelijk niet zo’n fanatieke sporter. Mogelijk had ik een aangeboren hartafwijking, maar echt duidelijk werd dat niet.
In eerste instantie werd besloten er verder niets aan te doen. Totdat rond mijn 20e uit een onderzoek bleek dat het toch verstandiger was om in situaties als die van mij een pacemaker te plaatsen. Die kreeg ik toen.”
In eerste instantie werd besloten er verder niets aan te doen. Totdat rond mijn 20e uit een onderzoek bleek dat het toch verstandiger was om in situaties als die van mij een pacemaker te plaatsen. Die kreeg ik toen.”
Tegelijk in het ziekenhuis
Annick: “Op hetzelfde moment dat Alja haar pacemaker kreeg, was ik ook opgenomen. Ergens anders hoor, we lagen niet in hetzelfde ziekenhuis. Maar toevallig was het natuurlijk wel. Twee jonge meiden, we kenden elkaar vanuit onze studie en allebei in het ziekenhuis vanwege ons hart.
Bij mij was er tot m’n 19e eigenlijk weinig aan de hand. Als klein kind ben ik wel heel ziek geweest, ik had een tumor in m’n oor, mogelijk is er toen door medicatie al iets beschadigd.
Maar het is mijn hele jeugd goed gegaan totdat ik plotseling heel ziek werd en mijn organen binnen een paar weken begonnen uit te vallen. Al op mijn 20e kreeg ik daarom een donorhart, het ging allemaal heel snel. Inmiddels is dat 24 jaar geleden. En net als Alja heb ik nu ook een pacemaker.”
Bij mij was er tot m’n 19e eigenlijk weinig aan de hand. Als klein kind ben ik wel heel ziek geweest, ik had een tumor in m’n oor, mogelijk is er toen door medicatie al iets beschadigd.
Maar het is mijn hele jeugd goed gegaan totdat ik plotseling heel ziek werd en mijn organen binnen een paar weken begonnen uit te vallen. Al op mijn 20e kreeg ik daarom een donorhart, het ging allemaal heel snel. Inmiddels is dat 24 jaar geleden. En net als Alja heb ik nu ook een pacemaker.”
Bijzondere band, bijzondere tocht
Alja: “Wij vinden het een bijzonder idee om tegelijk met heel veel andere mensen deze tocht te lopen. Hoe mooi is het dat wij dit samen kunnen doen, als hartsvriendinnen.”
Annick: “Het feit dat we allebei iets met ons hart hebben, maakt onze band extra speciaal. En om ons dan samen weer in te kunnen zetten voor anderen is geweldig.”
