Hier komen de NAW-gegevens formulieren
“Mijn droom kwam uit: meedoen aan de World Transplant Games”
“Mijn droom kwam uit: meedoen aan de World Transplant Games”
Claudia (23) heeft een donorhart. Vroeger sportte ze heel veel. Haar grote droom na haar transplantatie was om mee te doen aan de World Transplant Games. In augustus 2015 lukte dit.
Claudia had rond haar 16e aanhoudend last van koude handen. Haar moeder heeft zelf een donorhart en was er niet gerust op. Zij stuurde Claudia naar de dokter.
Iets mis met mijn hart
“Zelf maakte ik mij geen zorgen. Ik sportte in die tijd vijfmaal per week: voetballen en hardlopen. Maar tot mijn schrik bleek ik een hartspierziekte te hebben, net zoals mijn moeder. De pompfunctie van mijn hart was nog maar 50%.”
“Ik begreep het niet, want ik kon toch alles? Ik kreeg medicijnen en moest het van de ene op de andere dag rustig aan doen. Ook mocht ik niet meer sprinten. Best lastig als je middenin je puberteit zit.”
Hartinfarct in puberteit
“Op mijn 18e ging ik Technische Geneeskunde studeren in Enschede. Op de fiets onderweg naar college, kreeg ik pijn op mijn borst. De pijn hield aan en rekken hielp ook niet. Toen gingen de alarmbellen rinkelen. Dit is niet best! Iemand belde de ambulance. In het ziekenhuis constateerden de artsen een hartinfarct en ik werd diezelfde dag nog gedotterd.”
“De artsen vonden geen oorzaak, het was gewoon domme pech. Na het infarct moest ik revalideren, tweemaal per week sporten. Dit viel niet mee. Na een half jaar was mijn conditie nog niet veel beter.”
Nieuw hart voelen kloppen
“Op een gegeven moment dacht ik dat ik griep had, maar het was opnieuw mijn hart. Daarna ging het snel slechter met me. Medicijnen hielpen niet meer, ook in het ziekenhuis kregen ze me niet stabiel. Mijn hart was zo slecht dat ik op de wachtlijst voor een donorhart kwam te staan. Ik lag in het ziekenhuis, kreeg sondevoeding en kon amper slapen.”
“Op een ochtend viel ik doodmoe in slaap, maar na een uur werd ik weer gewekt. Eerst was ik boos op die arts, maar toen vertelde hij dat er misschien een hart beschikbaar was. Ik vond het spannend, maar was niet bang. Bij mijn moeder was het ook toch ook goed gegaan? Maar wat was ik blij toen ik mijn nieuwe hart voelde kloppen.”
Trainen met andere getransplanteerden
“Na de transplantatie moest ik mijn conditie langzaam weer opbouwen. Op een gegeven moment kwam ik in contact met de Stichting Sport en Transplantatie (SET). Dat leek me echt iets voor mij en ik ben daar gaan trainen. Het is echt een fijne vereniging. Iedereen heeft hetzelfde meegemaakt, en we hebben aan een half woord genoeg.”
“Tijdens het revalideren hoorde ik al over de Europese Spelen voor hart- en longgetransplanteerden en over de World Transplant Games. Mooie doelen om naartoe te werken en het leek me superleuk om aan mee te doen. Maar ik moest eerst aansterken. In 2014 deed ik mee aan de 100 meter sprint bij de Europese spelen voor hart- en longgetransplanteerden. Deze heb ik gewonnen.”
Medailles World Transplant Games
“Dat smaakte naar meer en daarom startte ik met trainen voor de World Transplant Games. Toen ik hoorde dat ik hiervoor geselecteerd was, moest ik bijna huilen van vreugde. Op 28 en 29 augustus 2015 deed ik mee aan de 100 meter sprint op de World Transplant Games in Argentinië.”
“Het is heel erg goed gegaan. Ik heb zelfs een bronzen medaille gehaald op de 100 en 200 meter en zilver bij het verspringen. Prestaties die ik niet had durven verwachten. En de games zelf zijn heel indrukwekkend. Daarna hebben we nog een prachtige vakantie van drie weken gehad in Argentinië, volop genieten dus.”
Mijn hartverjaardag vieren
“Ik denk vaak aan mijn hartdonor. Deze persoon heeft een fantastische keuze gemaakt. En wat een geluk dat ook de nabestaanden zijn keuze hebben gerespecteerd. Dat vind ik echt heel tof.”
“Mijn harttransplantatie vond plaats op 20 juni. Elk jaar vier ik op die dag mijn hartverjaardag. Die dag betekent voor mij veel meer dan mijn echte verjaardag. Samen met mijn vriend en familie maak ik er een bijzondere dag van. Zij hebben mij de hele periode door dik en dun gesteund. Hier ben ik ze heel dankbaar voor.”
Niet te ver vooruit kijken
“Met mijn nieuwe hart moet ik goed naar mijn lichaam luisteren. Even de trap oprennen om iets te halen gaat niet meer. Als ik over mijn grenzen heen ga, word ik vanzelf teruggefloten. Dan zeg ik: ‘mijn dieseltje doet het niet zo goed’. Ik kijk niet al te ver vooruit. Want niemand kan mij vertellen hoeveel jaar ik met dit nieuwe hart win.”
Erfelijkheidsonderzoek
“Mijn afwijking is waarschijnlijk erfelijk, maar er is nog geen specifiek gen gevonden. De Hartstichting financiert onderzoek naar erfelijke hartspierziekten. Ik hoop dat er in de toekomst meer kennis beschikbaar komt over de afwijking in onze familie.”
Meer orgaandonoren nodig
“Ook hoop ik dat andere mensen die op de wachtlijst staan voor een nieuw hart, ook snel een nieuw hart krijgen. Het is heel belangrijk dat heel veel mensen zich registreren als orgaandonor.”
Vertel jouw verhaal
Ben jij ook in aanraking gekomen met hart- en vaatziekten en wil je deze ervaring delen? We zijn erg benieuwd naar jouw verhaal.
