Hier komen de NAW-gegevens formulieren
“Na mijn eigen ervaring wil ik vrouwen bewust maken”
"Na mijn eigen ervaring wil ik vrouwen bewust maken”
Heidi overleefde op 36-jarige leeftijd 3 hartinfarcten en 1 hartstilstand. Een paar weken voor haar 1e hartinfarct ging ze naar de huisarts, omdat ze zich niet lekker voelde. Ze dacht zelf geen seconde dat er iets mis was met haar hart.
Depressief
“Bij de huisarts vertelde ik dat ik erg moe was, kortademig en wat depressief. Hij kon de klachten ook niet gelijk plaatsen en dacht aan een burn-out. Niet vreemd, want ik had een druk leven. Dus ik maakte een afspraak met een psycholoog, in de hoop zo van mijn klachten af te komen.”
Signalen niet herkend
“Toch blijken er achteraf wel meer waarschuwingssignalen te zijn geweest, maar ik heb ze gewoon niet herkend.”
”Op een dag voelde ik me helemaal niet lekker. Ik voelde druk op mijn borst met uitstraling naar mijn arm en ging op de bank liggen. Nog steeds dacht ik niet aan mijn hart. Ik heb later wel eens gedacht: ‘als het mijn vader was geweest, waren alle alarmbellen afgegaan’. Maar even later waren de klachten weg en ben ik gewoon weer doorgegaan.”
Hartinfarct
“Een tijdje later was ik op een feest van mijn vriendin Jolanda. Om 12 uur ’s nachts had ik net ‘I will survive’ van Gloria Gaynor aangevraagd, toen ik plotseling in elkaar zakte. Achteraf blijkt het wel een heel toepasselijk nummer te zijn. Bestaat toeval?”
“Jolanda zag gelijk dat het niet goed was, en ik werd naar het ziekenhuis in Breda gebracht. Hier bleek dat ik een ernstig hartinfarct had. Ook had ik een spasme in de kransslagader. Het lukte de artsen eerst maar niet om het spasme te stoppen en het vat open te krijgen. Een kritieke situatie en mijn familieleden vreesden het ergste.”
Kantje boord
“De artsen brachten me naar de intensivecare-afdeling, waar ik aangesloten werd op een hartpomp. Deze neemt tijdelijk de functie van je hart over. In totaal heb ik een week op de intensivecare-afdeling gelegen. Hier kreeg ik zelfs nog een tweede en een derde infarct. Toen dachten de artsen echt dat het gedaan was met mij. Het was kantje boord, maar ik heb het overleefd.”
Hartstilstand tijdens revalidatie
“Een dikke maand later was ik alweer bezig om mijn conditie op te bouwen in het revalidatieprogramma van het ziekenhuis in Breda. Op 3 oktober, de verjaardag van mijn man, stond ik voor de balie in de revalidatiekliniek. Daar kreeg ik een hartstilstand. Uit het niets. Achteraf is het een geluk dat het me juist daar overkwam. Ze konden heel snel starten met reanimeren.”
“Maar een keer reanimeren bleek niet voldoende. Die dag hebben ze me maar liefst zes keer moeten reanimeren. Daarna hielden ze me 2 dagen in coma. Enkele dagen nadat ik wakker werd, kreeg ik een ICD. Deze ICD is inmiddels al weer een keer vervangen.”
Hartsvriendinnen
“Heel waardevol voor mij is de band met mijn vriendin Jolanda. Zij is letterlijk mijn hartsvriendin: ze is er altijd voor me, en heeft me de hele periode enorm gesteund. Daar ben ik haar heel dankbaar voor.”
Weinig energie
“Mijn leven is definitief veranderd. Nu bijna 10 jaar later ervaar ik nog altijd dagelijks de gevolgen. Mijn hart is blijvend beschadigd. Hierdoor heb ik heel weinig energie en vaak last van hartkloppingen. Een 'ouderwetse' energie-dag bestaat niet meer.”
“Laatst was ik weer op een feest. Iedereen was aan het dansen en ik zat noodgedwongen aan de kant. Lekker meedoen zoals vroeger lukt niet meer. Ook bij andere activiteiten ben ik heel snel moe. Al na 500 meter fietsen ben ik uitgeput. Ik heb daarom een elektrische fiets gekocht. Ook mijn concentratie is niet meer wat het geweest is."
Meer onderzoek nodig
“Wat ik heb meegemaakt, gun ik niemand. Het is nog steeds een raadsel waarom mij dit is overkomen. Ik heb nooit overgewicht gehad, nooit gerookt en hart- en vaatziekten komen niet voor in de familie. Zelf zie ik stress als de boosdoener.”
“Het zou goed zijn als er een test is waarmee artsen sneller kunnen signaleren dat er iets mis is met het hart. Zeker bij vage klachten. Ik hoop dan ook dat mensen beseffen hoe belangrijk onderzoek naar hart-en vaatziekten bij vrouwen. En dat zij willen helpen door geld te geven om onderzoek mogelijk te maken of zelf een actie opzetten in hun buurt.”
> Meer over onderzoek naar hart- en vaatziekten bij vrouwen
Signalen hart- en vaatziekten vrouwen
“Ondanks alle beperkingen, ben ik toch heel blij dat ik er nog ben. En ik vind het belangrijk dat andere vrouwen zich er bewust van worden dat de signalen bij vrouwen vaak anders zijn dan bij mannen.”
“In mijn directe omgeving, zoals op school bij mijn zoontje, geef ik jaarlijks voorlichting over vrouwen en hartziekten. Ik merk aan hun vragen dat de kinderen het altijd zeer interessant vinden en dat ze ook na jaren mijn verhaal nog altijd herinneren."
Vertel jouw verhaal
Ben jij ook in aanraking gekomen met hart- en vaatziekten en wil je deze ervaring delen? We zijn erg benieuwd naar jouw verhaal.
Steun onderzoek naar hartziekten bij vrouwen
Er is meer onderzoek nodig om hartziekten bij vrouwen eerder te herkennen én te behandelen. Elke bijdrage, groot of klein, is waardevol.
