Hier komen de NAW-gegevens formulieren
Een hartinfarct zorgt voor blijvende schade aan het hart. Daarom wil een arts een hartinfarct zo snel mogelijk stoppen. Een vlotte diagnose en start van een behandeling is daarom belangrijk.
Eerst kijkt de (huis)arts of het ambulancepersoneel naar de klachten van de patiënt. Een hartfilmpje (ECG) en een bloedonderzoek kunnen het vermoeden van een hartinfarct bevestigen.
Het bloedonderzoek is het meest belangrijk voor het vaststellen van het hartinfarct. Maar in de eerste uren van het hartinfarct wijst dat nog niets uit. Soms is het hartinfarct dan wel duidelijk op het hartfilmpje te zien. Dan wordt behandeling gestart zonder te wachten op de uitslag van het bloedonderzoek.
De arts kan met een hartfilmpje een hartinfarct opsporen. Op het hartfilmpje zijn de elektrische stroompjes te zien die over het hart lopen. Bij een hartinfarct worden deze stroompjes niet meer normaal doorgegeven, wat meestal op het hartfilmpje te zien is.
Tijdens een hartinfarct komen er stoffen in het bloed vrij. Dit zijn onder andere de hartenzymen troponine en CK-MB. De hartenzymen worden gebruikt om een hartinfarct vast te stellen.
De hoeveelheid hartenzymen neemt na enkele uren tot dagen toe. Daarna keren ze snel weer tot normale waarden terug. De waarden zeggen iets over de grootte van het infarct. Bij een groot hartinfarct zijn er meer hartenzymen in het bloed dan bij een klein infarct.
De diagnose hartinfarct wordt wel eens gemist als je al een andere ziekte hebt. Pijn op de borst komt bijvoorbeeld ook voor bij de longziekte COPD. Je denkt zelf misschien dat de pijn daarmee te maken heeft. Ook de arts kan hierdoor missen dat het om een hartinfarct gaat.
Een stil infarct is een infarct dat je niet hebt herkend. Op het hartfilmpje (ECG) ziet de arts dat je in het verleden een infarct hebt gehad.
Het stellen van de diagnose begint al in de ambulance. Daar wordt vaak al een hartfilmpje gemaakt. Ook wordt je bloeddruk gemeten en een infuus geprikt. Een specialist leest (op afstand) het hartfilmpje af en bepaalt naar welk ziekenhuis je gaat. In de ambulance maken ze je vast klaar voor de behandeling in het ziekenhuis.
Tip voor naasten! Overleg met het ambulancepersoneel of er nog plek is om mee te rijden. Dit is niet altijd mogelijk, omdat er bijvoorbeeld extra personeel meerijdt of iemand gereanimeerd moet worden.
Vragen over je hart?Chat of bel met een voorlichter
> Contact
In de eerste dagen na je infarct krijg je allerlei onderzoeken. De arts kan zo vaststellen welk gedeelte van het hart is getroffen. Ook schat de arts in hoe groot de schade is en wat de mogelijke gevolgen zijn.
Met een inspanningstest wordt vastgesteld hoeveel het hart nog aankan. En of er sprake is van zuurstoftekort bij inspanning.
> Meer over de inspanningstest
Met een echografie of echo van het hart kijkt de arts naar de dikte en de beweging van de hartspier. Dit geeft de arts informatie over de grootte van het hartinfarct. Ook geeft het informatie over de pompfunctie van het hart en eventuele andere afwijkingen.
Soms wordt na een hartinfarct een SPECT- of PET-scan gedaan. Hiermee onderzoekt de arts de stofwisseling en doorbloeding van het hartspierweefsel. Dit helpt bij het bepalen van de beste behandeling.
Een hartkatheterisatie kan na het hartinfarct worden gedaan, om het hart en de kransslagaders van binnen te onderzoeken. Tijdens een hartkatheterisatie kunnen verschillende metingen en onderzoeken gedaan worden. Dit is om afwijkingen aan het hart en kransslagaders op te sporen en de beste behandeling te bepalen.
“Mijn ideaalplaatje is dat het risico op een hartinfarct thuis te meten is”
Lees mijn verhaalLet op
Tijdens het bezoeken van de pagina's “Ik heb het zelf gehad”, worden gegevens over jouw gezondheid verwerkt. Dit doen we om de informatie zo relevant mogelijk te maken.
Door op Ik snap het te klikken geef je toestemming. Als je geen toestemming geeft, word je doorgestuurd naar een ander deel van de website. Als je de website verlaat, worden de gegevens verwijderd.
Lees meer in ons privacyverklaring.
